Van de chaos naar de rust

Dag 133 – Bangkok here we come! We hebben een middagvlucht en nadat we zijn uitgecheckt lopen we naar een restaurant met een Nederlandse eigenaar om jawel, frikandellen te eten! Yummm, ze smaakten iets anders maar onze buikjes zijn weer gevuld, nouja inmiddels zijn het 3 flinke buiken van al dat lekkere eten, te vullen.

De vlucht verloopt weer prima. We pakken een Uber richting ons hotel, wat 2 straten achter Khao San Road ligt. Khao San Road is de party straat in Bangkok. Met barretjes die elkaar qua muziek wil overstemmen, proppers die je overal naar binnen willen lokken met goedkope buckets met drank en straatverkoper met gefrituurde insecten en schorpioenen op een stokje. Zodra we onze tassen gedumpt hebben gaan we gelijk de hort op en belanden eerst bij de Burger King voor een heerlijk diner en lopen daarna gelijk door naar het feestgedruis.

Jeetje ik was even vergeten hoe hard de muziek hier stond. Niet normaal wat een chaos, maar wel een stuk leuker dan Bangla Road in Phuket. Na 2 keer heen en weer te zijn gelopen, hebben we onszelf naar binnen laten lokken waar ze lekkere techno draaien. We blijven hier een paar uurtjes zitten en verorberen de nodige buckets met Vodka RedBull en rum cola. Als het 2 uur is geworden, moet de muziek zachter en is er eigenlijk niet zo heel veel meer te beleven. Voordat we naar het hotel gaan, is het uiteraard weer tijd voor een ‘midnight snack’ en staan we dit keer in de MacDonalds. Ja, een gezonde vakantie is het niet haha!

Dag 134 – Daar gaan we weer! Ik kan weer m’n bed niet uitkomen. Alhoewel ik me niet zo brak voel als in Chiang Mai, ben ik wel ontzettend moe. Na het ontbijt ga ik ook lekker terug m’n bed in en de jongens gaan bij het zwembad liggen om vervolgens weer op een terras te eindigen. Toen ik wakker was en zag dat ze niet meer bij het zwembad lagen, had ik geen idee waar ze uithingen totdat ik een hoop lawaai uit het trappenhuis hoorde komen. Ik wist gelijk al hoe laat het was, haha.  

Verder zijn we ’s avonds weer op Khao San Road belandt alleen hebben we het minder laat gemaakt. Ook iets meer ontspannen want nadat Koen terug was gegaan naar het hotel, hebben Duck en ik nog even een voetmassage genomen. Midden op straat, heerlijk ongegeneerd mensen kijken.

Dag 135 – We zijn richting de shoppingmalls gegaan, kijken of we nog iets kunnen scoren voor een mooi prijsje. Het was ook wel een klein beetje om de hitte in de stad te vermijden. Uiteindelijk hebben we het gehouden bij ‘kijken, kijken, niet kopen’ en hebben gevraagd of een tuktuk ons terug kon brengen. In gebrekkig Engels hebben we een mooi prijsje afgesproken en hebben duidelijk aangegeven rechtstreeks terug gebracht te willen worden en niet langs allerlei shops voor de zogenaamde ‘petrol bonnetjes’ die zij krijgen van de shopeigenaren. Omdat het een doolhof van straten is, hadden we geen idee waar we ergens reden totdat we een vreemd straatje insloegen waar een markt was met aan weerszijden kraampjes en het net breed genoeg was dat de tuktuk er tussendoor kon rijden.

Ik pakte mijn telefoon om Google Maps te openen en zag dat we in een totaal andere gebied van Bangkok waren dan waar we heen moesten. En ja hoor, 1 minuut later stopt de beste man bij een shop. Toen werden we kwaad. We dwongen hem om terug te rijden en terwijl hij al bellend met zijn baas terug reed over de markt riep hij dat hij 4x zoveel geld wilde hebben. Waarop Koen helemaal boos werd en de baas aan de telefoon kreeg. Tevergeefs sprak deze man ook heel slecht Engels waardoor communiceren niet te doen was. We zijn boos uitgestapt en hebben de chaffeur 50 Bath gegeven (de helft van wat we moesten betalen) en zijn weggelopen. Gelukkig zag ik dat we vlakbij de pier waren om met de ferry richting Khao San road te varen. Dan maar op die manier thuis komen, is misschien nog wel leuker ook.

Het ritje kostte ons nog geen euro en daarvoor kregen we een boottocht van ongeveer 20 minuten. Vanaf de pier waar we moesten uitstappen was het nog maar 10 minuten lopen naar ons hotel. ’s Avonds wilden we naar een rooftopbar gaan. Het leuk ons wel leuk om naar de Sky Bar te gaan waar ook een scene van de Hangover is opgenomen. We zijn door de tuktuk afgezet en lopen richting de lift waar we worden gewezen dat de mannen een lange broek moeten dragen. Laten ze nu net een korte broek aan hebben getrokken en daarom worden we geweigerd. Sjongejonge, wat een domper. Nou dan maar opzoek naar een andere bar. Er zit er 1 op 10 minuten loop afstand. Daar kwamen we wel binnen alleen was het niet echt heel bruisend. Na 1 drankje hadden we het dan ook wel gehad en zijn we terug gegaan naar het hotel.

Dag 136 – Duck en ik staan fris en fruitig op omdat we naar het Grand Palace willen. Koen blijft thuis omdat hij 2 jaar geleden hier al is geweest. Ik vind dat een 2e bezoekje aan dit mooie paleis het de moeite waard is en zeker een ‘must see’ voor Duck. In de bloedhitte staan we om 9 uur voor de ingang waarbij ik word gewezen op mijn legging en Duck op zijn korte broek. Ik dacht heel handig mijn knieen te bedekken met mijn sportlegging maar blijkbaar mag dit dus ook niet. Gelukkig had ik nog wel een pareo bij me en moest Duck de welbekende ‘olifantenbroek’ kopen. Ik mocht eigenlijk geen foto van hem maken, maar heb het stiekem toch gedaan haha! Charmant he :)

Ik had gehoopt dat we de menigte een beetje voor zouden zijn door zo vroeg hier naartoe te gaan. Helaas had ik het mis en maakt het niet uit hoe laat je hier bent, het is er altijd druk. Ondanks de drukte, vond ik het nog steeds prachtig hier.

Daarna zijn we naar ‘Wat Pho’ gelopen. Een andere bekende tempel in Bangkok met een mega grote liggende Buddha. Nou dat mega groot is niet gelogen, wat een joekel zeg. Super mooi en ook de omliggende gebouwen en beelden zijn mooi.

Rond half 12 waren we de tempels wel weer zat en zijn we terug gegaan naar Koen. We hebben wat geluncht en zijn daarna bij het vliegveld afgezet. Omdat we niet naar Pai zijn gegaan, is onze route een beetje door de war geschopt. We moesten nu ergens anders naar uitwijken en wilden graag nog wat zon pakken. Zo zijn we uitgekomen bij het eiland Ko Lipe. Om hier te komen moeten we eerst met het vliegtuig naar Trang. De speedboot naar Ko Lipe vertrekt pas de volgende dag dus we hebben eerst nog 1 overnachting hier. We zijn over een klein marktje gelopen en hebben hier een Pad Thai gegeten voor omgerekend 30 eurocent per persoon! Wat een prijzen. Het was alleen niet zo heel veel dus we hebben nog wat kleine dingetjes erbij genomen, maar we zijn per persoon niet meer dan 1 euro kwijt geweest, echt bizar.

Dag 137 – Onze pick-up zou tussen 8 en 9 zijn, super handige tijd, maar niet heus. Voor het gemak hebben we een tosti bij de 7-Eleven gehaald zodat we braaf om 8 uur klaar stonden. En ja hoor om 9:05 uur kwamen ze ons oppikken. Als je dat toch van te voren zou weten?! Ach, ik heb me wel vermaakt met een super lieve kleine kitten die continue met mij aan het kroelen was. Ik zou haar zo mee naar huis willen nemen als ik niet allergisch was geweest.

De busrit naar de pier duurde behoorlijk lang en eenmaal aangekomen kregen we uitleg waar we heen moesten om de speedboot te pakken richting Ko Lipe. Dit hadden we van de voren al vastgelegd. Voor de pier had je allemaal winkeltjes met vreterijen, maar het was nog vroeg dus we liepen hier straal voorbij. Toen we bij de pier kwamen moesten nog 5 minuten lopen en onze pasporten laten zien. Dat betekende dat we niet meer terug konden lopen naar de shops. Oei, hadden we nu maar wat gekocht want de tocht zou nog wel even duren. De boot zou om half 12 vertrekken en vertrok uiteindelijk pas 20 minuten later. Na een half uur te hebben gevaren, maakten we ineens minder vaart. Eerst dacht we dat we er al waren maar blijkbaar hadden we een tussenstop bij national park ‘Ko Tarutao’. En wij maar in de veronderstelling dat we in 1 rechte lijn naar Ko Lipe zouden varen. We hadden 20 minuutjes om hier rond te kijken. Op de losgelaten toeristen na was het een mooi verlaten strand.

Tijd om weer op te stappen en nietsvermoedend werden we een half uur later weer voor 20 minuten op een ander eiland gedropt. We begonnen ons inmiddels sterk af te vragen of we wel op de goede boot zaten. Dit eiland had prachtig mooi wit zand wat mooi afstak tegen het kristalheldere water en de groene heuvels.

We hebben geen idee of we ooit nog Ko Lipe zullen halen, maar we zijn toch maar weer de boot ingestapt. En ja hoor na weer een half uur varen bereikten we eindelijk een bewoond eiland. Daar is ‘ie dan: Ko Lipe! Een klein eiland zonder aanlegsteiger. We worden op een ponton gedropt en moeten wachten tot onze bagage uit de boot gehaald wordt, onze bagage is er als eerste ingegaan. Daarna worden we met een longtailboot richting het strand gebracht. Daar staat iemand van het hotel ons op te wachten, mooi hoeven we in ieder geval niet te lopen in de hitte.

We hebben onze spullen in de kamer gedumpt, hebben snel geluncht en zijn het zwembad ingesprongen, heerlijk! Het is een groot en fijn zwembad met 2 eilandjes met begroeiing in het midden. Ineens zegt Duck, ‘kijk nou een hagedis!’ en terwijl hij dat zei, liep de hagedis (van ong. 40 cm) de bosjes in. We hadden gelijk het daaropvolgende half uur een missie, opzoek naar de hagedis. Na wat rondjes om het eilandje te hebben gezwommen moet de hagedis zich aardig opgejaagd hebben gevoeld. Uiteindelijk vonden we hem en toen Koen voor de grap zijn hand richting de bosjes bewoog, schrok de hagedis zo hard dat hij door de bosjes rende richting mij, maar hij schrok daar ook zo erg van dat daar stond dat hij het water in sprong vlak voor m’n neus. Mijn gilletje zorgde voor de nodige aandacht van de andere zwembadgasten en waren zwaar verbaasd wat ze net hadden gezien, haha. Arm beest als ik eraan terug denk.

’s Avonds hebben we niet veel gedaan, er valt niet heel veel te beleven en de hoofdstraat is eigenlijk na 10 uur op een enkeling na uitgestorven. We vinden het geen probleem en hebben drankjes voor in de kamer gehaald en spenderen de rest van de avond al kaartend.

Dag 138, 139 en 140 – Deze dagen hebben we bijzonder weinig gedaan. Het bestond enkel uit, eten, zwemmen, zonnen, eten, zwemmen zonnen, eten en kaarten. Het is een fijn en klein eiland om echt lekker uit te rusten. We hadden nog plannen om te gaan snorkelen maar de eerste keer dat we wilden gaan was het eb en moesten we 100 meter door laag water lopen, daar hadden we als luie wezens geen zin in en de andere keren stond er te veel wind en stroming.

Dag 141 – Dag Ko Lipe! We gaan met de boot naar Langkawi. Dit is ruim een uur varen en van daaruit zullen we Duck gedag zwaaien. Hij vliegt morgen naar huis en wij zetten onze reis weer met z’n tweeën voort.

In Langkawi aangekomen hebben we niet zoveel meer gedaan. Uiteraard stond eten weer centraal en hebben we weer gekaart. Laat is het niet geworden want Duck moest om 5 uur al op. Hij heeft een eigen kamer dus we hebben afscheid genomen van elkaar en uiteraard nog wat spullen meegegeven aan hem omdat onze backpacks veel te vol zaten. Kunnen wij weer wat luchtiger reizen :)