Veel gedaan en toch ook weer niet

Dag 86 – Van Noosa Heads rijden we naar een gratis overnachtingsplaats net onder Brisbane, zo’n 300 km richting het zuiden. Het plan was, op tijd vertrekken zodat we de middag nog Brisbane in konden gaan, ware het niet dat we mega veel file hebben gehad en er ruim 5 uur over hebben gedaan. We zijn dus uiteindelijk maar door gereden naar onze overnachtingsplaats en hebben het verder rustig aan gedaan.

Dag 87 – Omdat we nog geen enkele wilde koala hebben gezien, gaan we naar Daisy Hill Koala Centre. Een opvang centrum die een paar koala’s verzorgen die niet meer uitgezet kunnen worden in het wild. Zo zitten er een paar vrouwtjes die allemaal besmet zijn geweest met de…. chlamydia bacterie! Nooit geweten dat dit bij dieren kon voorkomen.

We waren precies op tijd om ze nog wakker te zien, althans de vrouwtjes vielen in slaap toen we naar hen keken (ik had niet verwacht dat we zo slaapverwekkend waren) en het mannetje genaamd ‘Jordan’ was lekker aan het eten, voor 10 minuten en viel daarna ook in slaap.

Na het opvangcentrum zijn we het centrum van Brisbane op gaan zoeken. Het mooie van deze stad is dat je een gratis ferry kunt nemen die je over de rivier op verschillende plaatsen in de stad kan droppen. De tocht geeft je gelijk een impressie van de stad en je hebt een mooi uitzicht op de skyline van Brisbane. Dit is pas een echte stad zoals we gewend zijn en niet zoals we hiervoor in Australië hebben gezien. Terwijl we door de stad heen wandelden, zagen we af en toe mensen op groene elektrische stepjes voorbij sjezen. Zodra we de winkelstraat uitgelopen waren, zagen we er 2 staan en we konden het niet laten om de ‘Lime’ app te downloaden en daarmee 2 stepjes te activeren. Helmpjes op en gaan….

Dit was echt een leuke manier om de stad te verkennen, je bent net wat sneller dan als je alles wandelend moet doen en het is weer eens wat anders. We zijn langs de man-made lagune, rivier, botanische tuinen en wat oude gebouwen gestept, en dat allemaal binnen 1 middag.

Dag 88 – Nadat we weer op dezelfde plek zijn wakker geworden als gisteren, konden we nu hopelijk zonder al te veel file naar de volgende bestemming reizen; Springbrook. Hier heb je verschillende national parken om te hiken en een grot waar je als het donker is glowwormen kunt zien. We komen op tijd aan bij de camping en genieten eerst van het weer en doen een wasje, we hadden uiteindelijk allebei toch niet zo’n zin om te gaan hiken.

Tegen het einde van de middag zijn we richting de Natural Bridge gegaan om een glimp op te vangen van de glowwormen, dit is toch wel bijzonder aangezien deze larven, het zijn namelijk niet echt wormen, alleen in Australie en Nieuw-Zeeland voorkomen. Pfoe, wat een route was dit zeg. We moesten flink de bergen in klimmen om vervolgens weer hele steile afdalingen in te zetten. Dit ging gepaard met af en toe zulke smalle stukken dat er enkel eenbaanswegen waren. Je moest dus soms even wachten tot je tegenligger voorbij was voordat jij over de weg heen kon. Op een gegeven moment kwam ik een bocht doorzetten en zag een tegenligger een heel vreemde manoeuvre uithalen, toen we dichterbij kwamen zagen we waarom. Er lag een slang van ongeveer 2 meter op de andere kant van het wegdek. Het beest voelde zich aangevallen en stond half omhoog en was aan het sissen, brr maar goed dat we in de auto zaten.

We waren voor zonsondergang bij de grot en hebben de route van 1 km eerst met daglicht gelopen, zodat ik de waterval kon fotograferen, hebben daarna op de parkeerplaats ons eten bereidt in de bus en zijn toen het donker was weer terug gegaan naar de grot. Zodra je ogen gewend waren aan het donker, zag je steeds meer oplichtende puntjes. Wow, het voelde echt een beetje magisch. Vooral het besef dat dit gewoon dieren zijn is zo bizar.

De heenweg was nog een eitje in vergelijking met de terugweg. Het was nu natuurlijk donker, je bent onbekend met de weg en kangoeroes hebben er een houtje van om midden op de weg te gaan staan in de nacht. Met een slakkentempo (better safe then sorry) hebben we de camping bereikt. Nu lekker tukken.

Dag 89 – We gaan naar Byron Bay, een bekende kustplaats voor zowel locals als buitenlanders. Het zou bekend moeten staan om de relaxte sfeer. We maken eerst een tussenstop in Tweed Heads, dit stadje ligt op de grens van de staten Queensland en New South Wales.

We zijn aangekomen bij onze camping in Byron Bay en het fijne van deze camping is dat hij op 5 minuten loopafstand van het centrum ligt. Fijn, kunnen we eindelijk een keer vanaf onze verblijfplaats ’s avonds iets doen. Toen we boodschappen hadden gehaald, zagen we in hetzelfde complex een bioscoop. Aangezien we hooguit 2 films hebben gezien in de afgelopen 2,5 maand, was ik wel weer toe aan een avondje uit in de bios. We zijn naar ‘Joker’ gegaan, aanradertje hoor!

Dag 90 – We hebben het vandaag lekker rustig aan gedaan. Na een klein rondje door het centrum te hebben gemaakt, dachten we lekker te gaan zonnebaden aan het strand, echter verdween de zon na een uurtje achter een dik pak wolken waardoor we snel terug zijn gegaan.

Rond zonsondergang kwamen er allerlei vogels tevoorschijn, uiteraard een mooi moment voor mij om ze vast te leggen. De meeste vogelsoorten ken ik niet dus het is erg leuk om deze vast te leggen.

Dag 91 - We hebben besloten om hier nog iets langer te blijven, deels omdat het ons hier wel bevalt en deels omdat we het zat zijn om weer heel veel kilometers te rijden.

In de avond zijn we voor de verandering een keer echt uit eten gegaan in Australie. We hebben lekker gegeten maar het was veel te veel, er was niet eens ruimte meer voor een toetje!

Dag 92 – We zouden eigenlijk vandaag vertrekken maar we waren er gisteren achter gekomen dat we korting konden krijgen bij dit park. Na terug te zijn gegaan naar de receptie, gaven ze aan dat ze de korting niet meer konden verrekenen. Nou dan moet je net ons hebben, ik heb dus een klacht per mail gestuurd en een half uur later werd ons de optie aangeboden om een extra nacht bij te boeken en de korting van de afgelopen nachten te verrekenen met de nieuwe nacht, ze konden ons geen cash teruggeven. Nou vooruit dan maar, we besluiten om vandaag een keer actief te doen, we gaan naar de vuurtoren wandelen. Dit moet een wandeling van ongeveer 10 km zijn. We lopen langs de mooie kustlijn en klimmen omhoog richting de vuurtoren. Af en toe komen we langs baaitjes waar surfers de golven proberen te pakken, maar als ik dit zo aanschouw lijkt het me toch moeilijker dan ik dacht. Ik zie maar weinig surfers echt een showtje weggeven.

Vanaf de vuurtoren heb je mooi uitzicht op de omgeving en na wat kiekjes besluiten we weer dezelfde route terug te nemen met een kleine afslag naar het meest oostelijke puntje van Australie. Terwijl Koen hier aan het dronen is, zie ik ineens een walvis het water uitspringen. Terwijl ik half hysterisch naar Koen gil, ‘KIJK NOU EEN WALVIS’, schrikt hij zich helemaal wezenloos en denkt op z’n minst dat zijn drone bijna ergens tegenaan crasht, oepsie haha! Maar hoe kun je nu niet enthousiast worden van een walvis spotten?! De walvissen worden gelijk onze nieuwe missie. Koen probeert hem vast te leggen met de drone en ik met m’n camera. Helaas zijn de beelden niet zo goed uitgepakt dus hierbij een glimp van z’n vin J. Wat een prachtig mooie beesten, ik kon er wel uren naar blijven kijken, we hebben er 2 of 3 gezien (we konden ze niet zo goed onderscheiden vanaf een afstand). Nadat Koen me moest overtuigen om terug te lopen en de beesten te laten gaan, zijn we begonnen aan onze terugtocht. Wat een mooie onvergetelijke wandeling dit.