Land nummer 8: Sri Lanka

Dag 142 – We hebben nog tot in de middag om rond te lopen in Cenang Beach voordat wij naar het vliegveld moeten. Wij blijven hier niet omdat de weersverwachtingen in Langkawi en het vaste land van Maleisië niet heel best zijn. We hebben een ticket naar Sri Lanka geboekt! We lopen eerst langs wat winkels en daarna een flink stuk over het strand. Het is alleen best saai hier dus we waren al snel uitgekeken en hadden tijd over die we moesten doden. We zijn daarom maar iets eerder naar het vliegveld gegaan.

Ook op het vliegveld is er weinig te beleven. Voordeel is dat ik daardoor de blog kon bijwerken. Ik liep wat achter wegens gebrek aan zin om te schrijven en foto’s uitzoeken :). 

We hebben vandaag best een flinke reis voor de boeg. We vliegen van Langkawi naar Kuala Lumpur en hebben daar een lay-over van 3,5 uur wat uiteindelijk 4,5 uur wordt i.v.m. vertraging. De vlucht naar Sri Lanka duurt ook nog 3,5 uur. We hebben gelijk tijd om wat informatie over het land op te zoeken. Overal op internet staat dat december een goede maand is om hier naartoe af te reizen, maar als we de weersverwachting opzoeken krijgen we me toch een partij slecht weer te zien. De komende 14 dagen alleen maar regen/onweer en minimaal zonneschijn en het maakt niet uit of we het oosten, westen of zuiden afreizen. De moed zakt ons in de schoenen, maar we moeten positief blijven en hopen dat het gewoon tropische regenbuien zijn die kort en heftig zijn om vervolgens de zon te laten zien.

Na nog wat research blijkt dat het een stuk goedkoper is om je visum van te voren te hebben geregeld i.p.v. on arrival. Oh jee, daar gaan we weer! Je zou denken dat we na Australië wel geleerd hebben om dat ruim van te voren op te zoeken, laten we het er maar op houden dat we gewoon een beetje hardleers zijn ;) Na op de site van Tui te zijn belandt, komen we erachter dat er een test door de overheid is ingesteld dat het visum tot 31 december 2019 gratis is voor o.a. Nederlanders. Het enige wat we moeten doen is online een ETA aanvragen en dan is het zo gepiept. Fijn, het zit ons gelukkig toch weer mee.

Nadat we zijn geland hebben we op het vliegveld weer een simkaart gekocht en hebben we een Uber genomen naar ons pension. Angelica (de eigenaresse) is voor ons opgebleven om ons te ontvangen om 1 uur ’s nachts, erg fijn.

Dag 143 – In de kamer hadden we geen airco en je merkte dat er nu een ontzettend hoge luchtvochtigheid is hier. De kamers roken wat muf maar goed wat verwacht je van een overnachting van 9 euro inclusief ontbijt. We hadden met Angelica afgesproken dat we om 9 uur wilden ontbijten en ze had voor ons een traditioneel Sri Lankaans ontbijt gemaakt, sticky coconut rice. Op zich niet verkeerd alleen geef mij toch maar liever ’s ochtends een boterham. Verder hebben we haar wat advies kunnen vragen over een logische route. We hebben na het ontbijt besloten om richting Dambulla te reizen en zij heeft transport geregeld. Een jongeman van 23 die net getrouwd was, alleen vanwege het gebrekkige Engels was communiceren af en toe best lastig. Zo was zijn vrouw de ene keer een Christen en daarna was ze Islamitisch, het ene moment woonde ze in Sri Lanka en het andere moment in Libanon, haha. Hij vertelde wel dat hij en zijn vrouw op de dag van de ‘terroristische’ aanslag in april 2019 van plan waren om naar de getroffen kerk te gaan maar dat zijn schoonmoeder hen eerst bij haar thuis had uitgenodigd. Heel bizar wat zich daar heeft afgespeeld.

Na 3 uurtjes rijden kwamen we aan in Dambulla. We slapen hier opnieuw in een pension. Ook nu weer heel aardige eigenaren en ze vroegen gelijk of we vanavond curry wilden eten. Aangezien het inmiddels al 2 uur aan het gieten was, zagen we het niet zitten om naar buiten te gaan voor het avondeten dus we vonden het een goed idee. Eerst nog even op de kamer relaxen, nou beter gezegd ik heb lekker liggen tukken voor 2 uur.

Het eten was erg lekker en het heeft weer een compleet andere smaak dan bijvoorbeeld de curries in Thailand of Indiaas eten. Tijd om terug te gaan naar de kamer, het is nog steeds non stop aan het regen en inmiddels onweert het ook flink. We besluiten om een filmpje op bed te kijken en gaan daarna slapen.

Dag 144 – We krijgen een flink ontbijt en zorgen na het ontbijt ervoor dat we helemaal ingepakt zijn zodat we straks naar Sigiriya kunnen. Eerst bezoeken we nog de ‘Golden Temple’ en de ‘Cave Temples’. Dit is op loopafstand van ons pension. Zodra we aankomen bij de Golden Temple trekken we onze schoenen uit en lopen naar de grote gouden Boeddha. Even wat foto’s gemaakt en de trap naar boven genomen met het bordje Cave Temple. Blijkbaar kun je ze allebei hier vinden. Met de verwachting dat we op onze blote voeten deze tocht naar boven moesten maken, lieten we onze schoenen bij de Golden Temple staan. Toen we een flink stuk de trappen opgelopen waren, zagen we dat locals gewoon schoenen droegen. Sjonge, hadden we ze dus toch aan kunnen trekken. Nou ja, we waren al een eind dus het zal niet heel veel verder meer zijn totdat we een bordje zagen met ‘foreign ticktets’ erop en een pijl naar beneden. Nee dit ga je niet menen toch?! Jawel hoor, we moesten de andere kant van de berg weer naar beneden lopen. Een wandeling van nog eens een kwartier om vervolgens de berg weer op te klimmen en dat alles op onze blote voeten!

Met ons ticket in de pocket hebben we de tempel bovenop de berg bereikt. Mooi uitzicht wel hoor. We zien zelfs de Lion Rock in Sigiriya liggen. Het is zowaar redelijk helder en het regent niet, hopelijk blijft dat zo. De tempels zijn mooi en van binnen kun je flink wat Boeddha beelden zien in verschillende soorten en maten en bijzondere muurschilderingen. Ik kan me goed voorstellen hoe kleurrijk dit geweest moet zijn toen het net geschilderd was. Echt super mooi.

Om half 11 startte er een ceremonie voor de monniken, helaas gebeurde dat achter gesloten deuren. En hoewel het maar een kwartier duurde, hielden we het toch maar voor gezien. We hadden alle ruimtes gezien en vonden het tijd om weer aan de terugweg te beginnen, nog steeds op blote voeten. Onderweg naar beneden werden we door ontzettend veel straatverkopers aangesproken om hun souvenirs te kopen. Normaliter zijn we daar helemaal niet van maar er was nu 1 iemand die wel wat moois verkocht. Een stuk hout met mooi uitgesneden versieringen. We hebben flink afgedongen maar waarschijnlijk heeft de beste man alsnog een hele mooie prijs voor dit stukje hout gekregen, haha.

Terug in het pension hebben we onze spullen in de tuktuk gegooid en zijn naar Sigiriya gereden. Het was nog lekker weer en daar wilden we optimaal van genieten. We hebben bij het zwembad gelegen tot half 4, toen ging het namelijk weer regenen.

Dag 145 – We gaan vandaag met de tuktuk naar Pollonaruwa, een oude stad waar nog een hele hoop ruïnes te zien zijn. De rit er naartoe is best mooi en we rijden langs Minneriya National Park. Er zijn allerlei borden te zien langs de weg met waarschuwingen dat er wild kan oversteken. Nu hebben geen overstekend wild gezien maar wel een groep herten vlak langs de weg en iets verderop hebben we gewoon een olifant gezien in het water! Echt geweldig. De chauffeur stopte voor ons zodat we een foto konden maken.

Terwijl we de stad binnen rijden komt me er toch een hoosbui beneden gezet, niet normaal. We zijn afgezet bij het museum zodat we in ieder geval even droog konden staan, maar na een half uur hadden we het daar ook wel gezien. We vroegen de chauffeur naar een winkel toe te rijden zodat we een paraplu konden kopen. Zo gezegd, zo gedaan en 15 minuten later stonden we bij de ruïnes in de stromende regen, leuk dat we het hadden joh.

We zagen het niet zitten om gelijk weer terug te rijden want dat was zeker nog een uur terug rijden dus we hebben de regen getrotseerd en uiteindelijk bleef het minimaal druppelen. De oude stad was zo groot dat we hier uiteindelijk 2,5 uur rond hebben gelopen en dan moet ik erbij zeggen dat we nog steeds niet alles hebben gezien.

Dag 146 – We hebben de wekker vroeg gezet zodat we op tijd de Pidurangala konden beklimmen. Een van de twee grote rotsformaties in Sigiriya met uitzicht over de hele omgeving. We hebben bewust gekozen voor deze rots omdat je toegangsprijs maar 2,5 euro is ten opzichte van 27 euro die je moet betalen om de Lion Rock te beklimmen. Hoe dan ook, het uitzicht is hetzelfde en je moet toch echt zelf de rots beklimmen, de keuze was daarom snel gemaakt.

Na het ontbijtbuffet bij ons resort hebben we de spullen gepakt en zijn we met een tuktuk naar de voet van de rots gereden. Om de top te bereiken moest je eerst langs een tempel en daarna kon je aan de klim beginnen. Het was goed te doen alleen op het einde moest je wel even wat klauteren. Heel bizar was dat er allemaal puppies op de top waren, zwaar vermagerd en zonder water. We hadden nog een klein busje Pringels in de tas zitten en hebben deze opgeofferd aan de honden. Misschien niet het allerbeste voor ze, maar beter dan ze laten verhongeren.

Het uitzicht was heel mooi en zeer groen. Je had ook perfect zicht op de Lion Rock. Na wat te hebben rondgelopen zijn we weer terug gegaan en hebben we een local opgetrommeld om ons naar Kandy te brengen. Onze chauffeur was een gozer van 27 jaar en nogal een party-animal. Hij had zulke rode ogen dat het ons niet had verbaasd als hij zo stoned als een garnaal was. Hij was verder wel super aardig en hij heeft ons in bijna 4 uur alsnog veilig afgezet bij ons hotel.

In Kandy viel weinig te beleven, daar kwamen we al snel achter. We zagen een marktje die bijna ging sluiten en verder was het op straat heel chaotisch en toch ook wel een beetje viezig. We hebben snel nog wat gegeten en rond half 10 waren de straten zo goed als verlaten, althans voor Aziatische begrippen.