Next country: Indonesië

Dag 37 – We vliegen met AirAsia en zij hebben een eigen vertrekhal in Kuala Lumpur. Het is een lowbudget maatschappij en dat was ook wel te merken aan de vetrekhal. Er waren weinig stoelen dus zijn we een stukje gaan lopen naar een andere vertrekhal waar ze massagestoelen hadden staan die er comfortabel genoeg uitzagen om een paar uur op te zitten. Dat moet wel goed komen, of toch niet…

De stoelen konden we niet bedienen want de app deed het niet en verder zaten er van die ijzeren stangen in die op plekken zaten waar je ze niet wilde voelen. Na wat stoelen te hebben geprobeerd hebben we er 2 gevonden die enigszins goed zaten en is Koen verder gaan werken aan de vlog en ik heb 2 uurtjes geprobeerd te slapen. Tijd om naar de gate te gaan.

We wisten dat het ongeveer 15 minuten lopen was naar onze vertrekhal dus veel haast hadden we niet totdat we een roltrap naar beneden moesten pakken en ineens zagen dat we opnieuw door een tassen controle moesten en de rij gigantisch lang was. Oh nee, stress sloeg weer een beetje toe.. We bleven 2 minuten braaf achterin de rij staan maar daar zat geen beweging in. Ik denk dat we letterlijk 35 mensen voor ons hadden en dat was de kortste rij. Had ik al gezegd dat de gate binnen 12 minuten zou sluiten en we na de controle nog ongeveer 6 minuten moesten lopen naar de verste gate die er was in die hal?! Ik heb dus even mijn meest vriendelijke en onschuldige lach opgezet en gevraagd of ik alsje- alsjeblieft voor mocht. Gelukkig mocht het! Hup snel naar de gate en we hebben het gelukkig weer net op tijd gehaald, fieuw!

Na veilig te zijn geland in Makassar hoopten we bij het hotel direct in te kunnen checken ook al waren we te vroeg. Niet dus, sjonge en wat moeten we nu doen? Nou dan naar even kijken wat er in de straat te beleven valt. Zo komen we erachter dat er een mooie supermarkt om de hoek zit en café waar we hebben geluncht en zijn daarna opzoek gegaan naar een verkooppunt van lokale simkaarten.

’s Avonds zijn we naar een sky lounge gegaan omdat ze op hun website hadden gezet dat je onbeperkt cocktails mocht drinken voor de prijs van 1! Dat klinkt wel goed in onze oren. We kwamen aan en het was erg mooi en je had een goed uitzicht over een groot gedeelte van de stad. Echter werd ons gelijk al aangegeven dat er vanavond een lokale artiest kwam optreden en de cocktailavond niet doorging, sjongejonge daar gaat ons plan om lam te worden, haha! Nou doe dan maar 1 drankje en dan gaan we daarna maar naar een Italiaan toe om een pizza naar binnen te werken.

Dag 38 – We besluiten om uit te slapen vandaag en dat is zeker gelukt, we werden om half 1 ’s middags pas wakker! (hallo Koen en Daisy van vroeger, haha) We hadden snel een ontbijtje/lunch genomen bij het café van gisteren en toen we in de rij stonden werd Koen aangesproken door een jonge Nederlander die hier woont. Hij zei dat we voor goede koffie naar Koffie O’Klok moesten gaan, aan de andere kant van ons hotel. Na het ontbijt zijn we uit nieuwsgierigheid even een kijkje gaan nemen en toen zagen we hem daar ook staan. Wat blijkt, hij was de eigenaar van die toko! Ha, goede marketing skills hoor die gozer. Terwijl we wat te drinken hadden besteld hebben we met hem zitten kletsen en hij bleek hier professioneel te voetballen en heeft sinds 2 maanden deze tent geopend.

Sulawesi heeft in het verleden heel wat te verduren gehad met de Nederlandse overheersers en dat heeft zijn sporen achtergelaten in Fort Rotterdam. Uiteraard kunnen we als Rotterdammers dit stukje geschiedenis niet aan ons voorbij laten gaan, maar we kunnen je zeggen er was niet zoveel aan. Het museum liet alleen maar wapens van vroeger zien en er was vrij weinig informatie beschikbaar. Na uiteraard weer met een hoop locals op de foto te zijn geweest wilden we naar de boulevard gaan. Onderweg naar buiten raakten we aan de praat met Yaya. Een jonge local die erg goed Engels sprak. Hij helpt vrijwillig andere locals om Engels te leren praten en schrijven. Hij gaf ons wat tips en vroeg ons of we later wilden aanschuiven bij hem en z’n vrienden op de boulevard.

Zo gezegd zo gedaan, op een gegeven moment zaten we met 10 man aan een tafel en heeft Koen aardig wat Indonesische woordjes geleerd en heb ik met wat meiden zit praten over de gewoontes in Indonesie, ook erg leerzaam. Een van de dingen die me werd verteld is dat ik niet gek moet opkijken als er in het binnenland zwangere vrouwen mijn hand pakken en over hun buik laat wrijven, ze hopen hiermee dat hun kindje net zo knap en blank worden als mij! Echt bizar, ik vind het al heel wat dat ik al een paar keer heb meegemaakt dat ouders hun kind op mijn schoot willen zetten en een foto van mij en het kind maken terwijl die kinderen het doodeng vinden en sommige zelfs gaan huilen.

Rond etenstijd zijn er een paar vrienden afgehaakt en we gaan met Yaya en Johari een hapje eten bij een foodcourt en besluiten daarna opnieuw naar de sky lounge te gaan met z'n allen. Daar zijn weer andere vrienden van Yaya. Al met al een leuke dag zo en we hebben een hoop nieuwe mensen ontmoet.

Dag 39 – We hebben gisteren met Yaya afgesproken om vandaag naar Ramang Ramang te gaan. Het is vandaag Merdeka, een nationale feestdag (je zou bijna denken dat we de feestdagen zelf opzoeken), en hij was daarom vrij. Omdat hij het zo gezellig vond met ons gisteren wilde hij graag met ons op de scooter er naartoe. Hij had zijn student Arvin mee genomen, mooie kans voor hem om Engels te leren.

Gelukkig heeft Koen veel ervaring met scooter rijden want man, wat een chaos hier zeg in het verkeer. Het was superdruk in de stad maar eenmaal uit de stad werd het rustiger en de omgeving werd steeds mooier.

Rammang Rammang staat bekend om de karstgebergten en groene rijstvelden. Echter was de oogst grotendeels al voorbij waardoor de velden goudgeel waren geworden, ook heel mooi. Na een drankje en gefrituurde bananen zijn we een vissersbootje ingestapt en werden we afgezet bij een punt vanwaar we naar Angel Lake konden lopen. Een kleine natural pool met super helder water waar we even konden afkoelen. Daarna zijn we weer terug gegaan naar de boot en deze heeft ons naar een dorpje gebracht waar je tussen de huisjes op houten palen in de ondergelopen rijstvelden kon lopen. We gingen naar het huis van Yaya's soort van 2e vader en moeder toe en daar hebben we een verse kokosnoot gegeten en in alle rust genoten van de omgeving met zijn daarbij behorende jungle geluiden. Af en toe hoorde je een groep apen wild tekeer gaan tegen elkaar. Met veel geluk zagen we er ook nog 1 vlakbij langs lopen.

Toen was het tijd om het paradijs te verlaten en op de scooter te stappen terug naar Makassar. We vertrekken vanavond met de nachtbus naar Rantepoa, het binnenland van Zuid Sulawesi. Hopelijk is deze bus een stuk beter dan de nachtbus in Vietnam. Je hoort snel weer van ons!