Onze ogen raken weer niet uitgekeken

Dag 114 – Op de route liggen nog een aantal mooie tussenstops zoals o.a. de Blue Pools verschillende watervallen en Lake Matheson. Als de weergoden met ons zijn, krijgen we bij Lake Matheson nog een kans om Mount Cook te bewonderen. Voor het mooiste uitzicht, kun je een wandeling van een uur doen rondom het spiegelende water van lake Matheson. Het is een makkelijke wandeling en eenmaal bij het uitkijkpunt aangekomen zien we al gauw dat we weer geen geluk hebben. Ook nu ligt er weer een dik wolkendek halverwege de bergtoppen. Ach, we hebben in ieder geval weer wat beweging gehad en de wandeling was zelf ook wel mooi.

(the Blue Pools)

(Lake Matheson)

We zijn daarna doorgereden naar Franz Josef. Hier blijven we 1 nachtje. De meeste mensen bezoeken dit plekje om de gletsjer te bewandelen of met een helikopter over de gletsjer te voegen maar voor ons is het puur een tussenstop. In het dorpje zelf is vrij weinig te beleven we gaan daarom maar op tijd slapen zodat we de volgende dag vroeg kunnen vertrekken naar onze volgende bestemming.

Dag 115 – We rijden vandaag richting Charleston om morgen daar een coole tour te gaan doen. De weg er naartoe is weer prachtig en we hebben ook nu weer wat tussenstops gepland. We rijden namelijk nu een stuk langs de kust en dit is weer heel anders dan wat we al hebben gezien. Bij iedere bocht wordt het mooier en mooier. Het felblauwe water steekt mooi af tegen de groene heuvels en bergen. Na een paar keer te zijn gestopt voor wat foto’s zijn we na 2,5 uur aangekomen bij het dorpje ‘Punakaiki’. Hier heb je de Pancake Rocks, fotogenieke gestapelde harde en zachte lagen kalksteen die gevormd zijn door wind, water, dode zeedieren en plantresten.

Wat een bijzonder gezicht is dit zeg. We lopen over het netjes aangelegde verharde pad en worden beloond met mooie uitzichten, veel informatieborden over het gebied en lekker weer.

Eenmaal in Charleston aangekomen zien we gelijk dat dit dorpje uit niet meer dan een handjevol huizen bestaat, een camping en een clubhuis. Ai, we hadden geen eten gehaald in de veronderstelling dat er hier wel een supermarktje zou zijn. Dat wordt een geïmproviseerde avondmaal met alle restjes die we nog hebben.

Voordat we aan het avondeten beginnen lopen we nog naar het strand omdat er verder niets te beleven valt. Een mooie baai met een mineraalrijke grond. Overal waar je loopt zie je keien gevuld met kwarts en ijzererts zitten.

Dag 116– Vandaag gaan we een tour doen waarbij we een wandeling door een grot gaan maken, glowworms zullen zien en tubben op de rivier. Zodra we aankomen bij het startpunt worden we hartelijk ontvangen door een van de eigenaren. We krijgen gelijk te horen dat we maar met z’n tweeën and. We krijgen dus een privé tour, chill! Na wat uitleg mogen we naar beneden om onze speciale dikke wetsuits, schoenen en jas te passen. Hoewel de zon flink schijnt is het nog niet super warm, een beetje ingepakt de rivier opgaan kan geen kwaad. Nadat we onze nieuwe outfit aan hebben getrokken vertellen we met de minivan naar een treintje die ons door het regenwoud naar de tube banden brengt. Het begin station ligt tussen de schapenvelden en kalksteenrotsen. Het is hier al heel sereen om te zijn. Dan tovert Jeff, onze tour guide van 21, het treintje uit een container. Echt z’n oud zelf gemaakt gaar ding wat mega veel herrie maakt, maar zo grappig!

We komen aan bij de plek waar we straks op de rivier zullen eindigen en pakken hier alle 3 een band en lopen vervolgens 10 minuutjes richting de ingang van de grot. Inmiddels hebben we het aardig warm gekregen in onze site wetsuits en moeten we even op adem komen omdat het best nog een klim was naar boven. Na 2 minuten beginnen we aan onze tocht door de grot. Jeff vertelde ons superveel over de grot en hij had al gauw door dat hij ook gewoon grapjes kon maken bij ons. Zo mochten we bij een waterstraal in de grot wat drinken en als je naar boven scherm met je licht lekken de waterdruppels op goud. Hij zei dus achteraf dat we net van de ‘golden shower’ hadden gedronken, haha! Hij mocht deze grap eigenlijk niet meer maken van z’n baas omdat hij eerder een klacht erover had gehad van, hoe kan het ook anders, een Amerikaanse gast. Die Amerikanen kunnen ook echt niets hebben :p.

Na een tijdje vroeg hij ons of we ooit wel eens echte duisternis hebben meegemaakt. Ehh nee, waarop hij vroeg of we onze lampjes uit wilden doen en even stil konden zijn. Oké, 3,2,1 klik.. En zwart was het. Dit is zo bizar! Je ziet echt niets, er is geen omgevingsgeluid en het enige wat je hier hoort is jezelf ademen. Je draait je hoofd om er zeker van te zijn dat je echt niet iets ziet, maar er valt gewoon niets te zien. Een klein moment kwam in me op, wat als onze lichten het nu ineens niet meer doen, en wat als…. Nou ja, je kent het wel, je gaat allerlei doemscenario’s bedenken die ervoor kunnen zorgen dat je in paniek raakt. Daar ben ik dus snel mee gestopt, haha! Nadat we de lichten na een paar minuten hadden aangeklikt, gelukkig ze deden het nog, vertelde Jeff dat hij het 1 keer in real life had meegemaakt. Hij was alleen op pad gegaan en zijn batterij raakte leeg, ondanks dat hij al jaren in deze grot kwam wist hij de weg niet terug te vinden. Hij wist dat er in de middag nog een tour zou starten en dat hij dan wel gevonden zou worden. Hij heeft drie kwartier in complete duisternis gezeten en kreeg zelfs al een beetje hallucinaties. Hij zag ineens een wit licht in de verte wat steeds dichterbij kwam en wat uiteindelijk met een rotgang hem voorbij vloog. Echt raar wat je hersenen met je doen om z’n situatie. Gelukkig wordt er altijd een check gedaan mochten we niet op tijd terug komen door het andere personeel, wat een geruststelling.

Tijd voor de glowworms. We werden naar een ruimte in de grot gebracht waar we met info kregen over de wormen. Dit zijn en ander soort dan degene die we in Australië hebben gezien. Deze komen alleen in Nieuw – Zeeland voor. Terwijl we in het donker op de band naar boven liggen te turen, wennen onze ogen steeds meer aan het donker en zien we meer en meer glowworms oplichten. Wat een fantastisch gezicht. Ook mogen we ze van dichtbij bekijken. Ze hebben een soort web gemaakt om vliegen en andere insecten te vangen.

Na ze te hebben geobserveerd staan we weer op en gaan we verder. Tijd om het koude water te betreden. We plonzen 1 voor 1 het water in een laten ons in een treintje meenemen door de stroming. We gaan een bocht door en wat we nu te zien krijgen is niet normaal, miljoenen glowworms schijnen hun licht op ons. Het lijkt wel de Melkweg maar dan van glowworms. Even lijkt het erop alsof ik in een fantasiewereld ben, hier kan ik uren naar blijven kijken.

Helaas voert het water ons de grot uit en zien we na bijna anderhalf uur weer daglicht, aaahhh fel! Maar ook dit is weer tijd om te zien, het is echt net een sprookje waar we in zijn belandt. Helaas viel het niet goed vast te leggen dus jullie moeten het maar met jullie eigen fantasie invullen of zelf een keer naar deze plek gaan ;p.

Tijd om ons mee te laten voeren met d stroming de rivier af. Het water is vrij rustig en we hebben maar 2 kleine versnellingen wijn zitten, het is dus meer een lazy river dan wild water tubben. Bij het eindpunt aangekomen worden we weer met het treintje terug gebracht en mogen we nog even een warme douche nemen alvorens we afscheid nemen van Jeff en naar Greymouth rijden. Wat een waanzinnige tour!