Verassende wending

12 december 2019 - Negombo, Sri Lanka

Dag 147 – Ons plan is om vanuit Kandy de legendarische treinreis af te leggen naar Ella. Op internet hebben we ons rot gesurft om tickets te bemachtigen voor de 1e klasse of gereserveerde 2e klasse. Helaas was dit al een aantal weken geleden uitverkocht en onze enige kans was een kaartje kopen voor de 3e klasse bij het treinstation zelf. Wij kennen in Nederland niet echt een 3e klasse dus om je er een beeld bij te geven geef ik hierbij een korte uitleg; als je in de 3e klasse een ticket hebt gekocht sta je hutje mutje met locals opgepropt in een coupe zonder airco. De meeste ramen en deuren staan open zodat je nog enigszins frisse lucht kun inademen, maar als het zo regent als dat het nu doet, kan ik mij voorstellen dat het een klamme bedoeling wordt. De treinrit zelf duurt ongeveer 6 tot 7 uur en als je dus pech hebt moet je de hele rit staan zonder dat je kont op de o zo fijne houten bankjes kan uitrusten.

Twijfel, wat gaan we doen… gaan we onze laatste weken nog in de stromende regen doorbrengen en een helse treinrit meemaken alleen maar omdat het uitzicht fenomenaal moet zijn of is het voor ons goed geweest zo en gaan we terug naar huis. Deze vraag laten we nog even voor wat het is en we gaan naar buiten toe, nu het net weer even droog is geworden.

IMG_20191204_150016IMG_20191204_150952

We lopen naar de markt toe die we gisteravond hadden gezien. Even chaotisch als de avond ervoor, liepen wij als enige toeristen ons te vergapen op alle hectiek van de dagelijkse markt. Vers fruit en groente, kruiden maar ook vlees en vis. Vooral dat laatste heeft indruk op ons gemaakt want wat een lucht komt daar vanaf zeg, heel vies. Ook hier zie je weer dat bij de slager de hygiëne niet al te best is en als we rechts kijken zit er iemand op z’n hurken varkenspoten te bereiden op de grond. En dan te bedenken dat je dat vlees nog zou moeten eten, ugh. Er lopen een stuk of 7 honden rond die aan het azen zijn op een lekker stuk rauw vlees en de kraaien zijn ook meer dan bereidt om wat vlees her en der weg te pikken. Conclusie, ik ben blij dat we in Nederland best veel regels hebben, zeker als het gaat om hygiëne.

IMG_20191204_150109IMG_20191204_145433IMG_20191204_145000IMG_20191204_145145IMG_20191204_145254IMG_20191204_145338IMG_20191204_145657

Na de markt lopen we nog naar het meer toe, er is alleen niet zoveel aan dus we zijn snel uitgekeken en sponsoren weer een fastfood keten en nuttigen onze lunch, dit keer was het genoegen aan de KFC. We lopen nog wat door de chaotische straten en dachten een shortcut te pakken door net zoals de lokale bevolking hier over de treinbaan te lopen. No worries, ook hier gaat het er anders aan toe dan in Nederland, zo hebben de treinen het tempo van een mak lammetje. Tijd genoeg dus om aan de kant te gaan. Het was alleen zo’n klein stukje dat we de trein niet eens hebben gezien. En dan, je verwacht het niet, maar het gaat weer regenen. Tijd om te gaan schuilen in het hotel. We besluiten om op het dakterras te zoeken naar vliegtickets voor onze volgende bestemming. Een ding is zeker, hier willen we niet blijven.

IMG_20191204_144403

Na nog zeker 2 uur alle mogelijke opties te hebben bekeken voor een logische volgende bestemming, die voldoet aan onze eisen, komen we tot de conclusie dat een ticket richting Amsterdam toch steeds aantrekkelijker wordt. Na een hoop getwijfel, want ja als je nu ‘al’ naar huis gaat breek je toch eerder dan verwacht je reis af. We hakken de knoop door: Amsterdam it is!

Wel onder de voorwaarde dat we in december het niet kunnen laten om nog een stedentrip in Europa te doen.

Dag 148 – Deze dag staat in het teken om zo dicht mogelijk bij het vliegveld te komen. We hebben een hotel geboekt in Negombo. Alleen dit keer dichterbij de restaurantjes e.d. We hadden via ‘Pick Me’ een taxi geboekt en met af en toe wat samen geknepen billen hebben we Negombo bereikt. Onderweg hebben we mega hoosbuien gehad, onweer en hagel. Ik merk toch dat als ik water op de weg zie liggen, of zie dat het hagelt, ik toch nog niet helemaal op m’n gemak in de auto zit. Klein mentaal dingetje wat ik aan de crash in Australië heb overgehouden. Hopelijk is dat straks in Nederland weer weggetrokken als ik zelf achter het stuur heb gezeten.

IMG_20191205_134421IMG_20191205_141821

Zodra we de tassen hebben gedropt in de kamer, lopen we richting het strand. We wilden de vakantie afsluiten met het strand dus dan moeten we dat waar maken ook. Helaas is het weer iets anders dan we ons hadden voorgesteld, maar goed je kunt niet alles hebben. Op het strand was een heel schattige puppy die erg enthousiast tegen mij opsprong. Jammer genoeg gleed hij met zijn nagel langs mijn been waardoor ik een kleine kras had opgelopen. Nu zou je denken dat is niet zo erg, maar als je dan ineens weer stilstaat bij het feit dat deze lieve kleine hond misschien al een rabiës infectie met zich meedraagt maar nog niet de symptomen heeft, krijg je toch weer een beetje schrik. Daar gaan we weer! Na het eten zijn we voor de zekerheid richting het private ziekenhuis in Negombo gegaan.

IMG_20191205_162850IMG_20191205_162515 (de boosdoener)

We werden als een gek door iedereen aangestaard. Er kwamen ook gelijk medewerkers naar ons toe om ons te helpen, zo’n voorkeursbehandeling scheelt een hoop tijd. Ik kreeg binnen 5 minuten te horen dat ze nu geen rabiës booster hebben liggen. Met als tip, vraag het even na bij het openbare ziekenhuis, 300 meter verderop. Zo gezegd, zo gedaan. Ook daar werden we gelijk geholpen en spijtig werd mij verteld dat ik pas morgen om 7:00 uur op z’n vroegst ingeënt kon worden. Ai, dat gaan we niet redden, we moeten namelijk morgen al om 7:00 uur op het vliegveld zijn. Lang leve de voorinjecties, daardoor hebben we meer tijd om de booster te halen en kan ik in Nederland alsnog op tijd gevaccineerd worden.

Met dit mooie verhaal sluiten we onze reis in Sri Lanka af, of beter gezegd, we sluiten hiermee onze aaneengesloten reis van in totaal 5 maanden af. Wat een reis zeg! We zijn in 8 landen geweest en hebben ongelooflijk mooie natuur gezien, een kijkje genomen in bizarre culturen en veel leuke mensen ontmoet. We hebben bijzondere dieren gezien, sommige zelfs met uitsterven bedreigd. We hebben luxe geslapen maar ook in hostels met zeer weinig privacy. We hebben heel, heel veel kilometers afgelegd, een autocrash overleefd en als bonus heeft Koen ook nog de laatste dagen een voedselvergiftiging gehad.

Met een grote glimlach en een ‘bijna’ voldaan gevoel vertrekken we richting huis. Maar niet voor lang, Berlijn here we come.

2 Reacties

  1. Desiree:
    14 december 2019
    Het was super om jullie te volgen!
  2. Daisy Jansen:
    16 december 2019
    Heel leuk dat jullie ons hebben gevolg :) groetjes!