van Daisy Hill naar Koen en Daisy in de hail

Dag 93 – Ze hebben niet zulk lekker weer voorspeld dus het wordt tijd om te gaan. Omdat ik heel veel ‘standaard routes’ niet zo boeiend vind (althans voor wat ik heb gezien op internet) kwam ik uit bij een alternatieve route. Deze route is meer landinwaarts en brengt ons bij een mooie grote waterval in Ebor. Het is best een stukje rijden volgens Google Maps en ik trap de rit af. Het gaat me goed af ondanks af en toe een kleine regenbui en na bijna 2,5 uur moeten we stoppen om te tanken. Ik was even vergeten dat ik rekening moest houden met de hoogte van de bus. Er werd ons verteld bij de aflevering dat de bus 3m. hoog was. Terwijl ik de auto bij de pomp parkeer, zegt Koen ineens ‘O kijk nou, we hebben echt geluk, de max. hoogte geeft 2,70 m. aan’ oeps! Maar goed dat de bus dus iets lager is. Goede les, en volgende keer weer beter opletten.

Koen neemt het over en al gauw merken we dat we niet meer op een snelweg zullen rijden de rest van de rit wat betekent dat we bijna 100 km binnendoor moeten tot onze eindbestemming. Een irritante eigenschap van de truckers hier, is dat ze er een houtje van hebben om te bumperkleven. Ondanks dat je je niet wil laten opjagen gebeurt dat toch een beetje. Gelukkig slaat de truck na een tijdje af en hebben we de weg weer zo goed als voor onszelf.

(het veranderende landschap)

Het is echt bizar wat een verschillende natuur je tegenkomt tijdens zo’n reis. Het ene moment zit je in de heuvels, het andere moment rijd je door het regenwoud en een paar kilometer verderop zie je dat er recentelijk een enorme bosbrand heeft gewoed. Het lijkt wel herfst met al die kleuren van verbrandde bladeren. Terwijl ik dit aan het filmen ben, rijden we een paar minuten later de bergen uit en komen we weer in een heuvellandschap terecht, inclusief regen. De regen veranderd binnen een mum van tijd in een megaharde hagelbui met flinke hagelstenen. Dit moet ik uiteraard vastleggen, je ziet de bermen gewoon wit verkleuren en terwijl ik net tegen Koen zeg dat je bizarre waterstromingen langs de weg hebt van de hoeveelheid water/hagel wat naar beneden is komen zetten, raken we in de slip…

NEEEEEEEE, overkomt ons dit nou serieus?! Koen probeert de auto op de weg te houden en dat lukt hem voor een paar seconden en had toen door dat de bus niet meer te houden viel. We keken elkaar aan nadat we 3 bochten hadden gedraaid en reden achteruit in een slakkentempo de berm in en sloegen op z’n kant omdat een wiel bleef steken in de zachte berm.

BAM! In een paar luttele seconde heeft de reis zo’n andere wending gekregen. We mogen van geluk spreken dat er geen tegenliggers of mensen vlak achter ons reden, anders had het heel anders kunnen aflopen. Je moet daar niet teveel over nadenken, gelukkig konden we nu zelf de auto uitspringen en waren er 2 auto’s die 2 minuten na de crash langs de kant stopten om ons hulp te bieden. We waren zeiknat geworden, maar door de adrenaline heb je dat in eerste instantie niet door. Terwijl de omstanders ons hielpen met contact zoeken met het verhuurbedrijf, zakte de adrenaline een beetje en merkten we dat we snel iets warm uit de bus moesten pakken om onderkoeling te voorkomen. We waren zo koud en verkleumd, ik kon mijn telefoon niet eens meer bedienen. Nadat Koen kleding en een slaapzak uit de bus had gevist, kwam er een man bij ons staan die een paar minuten ervoor op zijn motor was langs gereden. Hij werkte bij een boerderij 100 meter vanaf waar we gecrasht zijn. Hij had zijn baas gebeld en gevraagd of we in zijn boerderijhuis mochten opwarmen totdat de takelauto zou komen. Superfijn natuurlijk! Zijn baas is blijkbaar de eigenaar van een groot aantal zeer goedlopende vleesboerderijen. Het huis waar we mochten opwarmen werd af en toe door hem bewoond wanneer hij een paar dagen op deze locatie moest werken. Hij had de haard voor ons aangestoken en een half uur later kwam de grote baas met volle boodschappentassen aanzetten. We mochten doen alsof we thuis waren en eten en drinken pakken wanneer we maar wilden, uiteraard hadden we totaal geen trek, maar dit tekent wel de gastvrijheid in dit land, we zijn echt blij dat we zo goed zijn opgevangen.

We moesten ongeveer 2,5 uur wachten tot de takelauto er zou zijn. Dit geeft gelijk aan hoe afgelegen sommige gebieden zijn. De mannen moesten aan het werk en lieten ons achter en drukten ons op het hart dat we ook hier mochten overnachten indien we dat wilden. Terwijl we aan het wachten waren, kwam de politie nog even bij ons kijken hoe het met ons ging en vertelde ons dat de auto inmiddels al bijna op de takelauto geladen was, we konden dus ieder moment opgepikt worden.

Na kennis te hebben gemaakt met Michael, de bestuurder van de takelauto, mochten we bij hem in de auto springen en bracht hij ons naar zijn dorp Bellingen. Onderweg hebben we met z’n drieën aardig zitten kletsen en gaf hij aan dat hij dit werk al heel lang doet en dat we onderweg nog wel een paar stukken zouden tegenkomen waar veel mensen ongelukken hebben gehad. Op een gegeven moment kwamen we zelfs langs een stuk waar wel 8 kruizen stonden van mensen die in die bocht zijn verongelukt. Verder was de rit prachtig. Misschien wel een van de mooiste ritten tot nu toe! Hahaha, ach ieder nadeel heeft z’n voordeel.

In Bellingen aangekomen dropte Michael ons af bij het Federal Hotel en had hij de bus achter op een afgesloten terrein geparkeerd. We mochten op ieder gewenst moment onze spulletjes uitzoeken en het enige wat we hoefden te doen, was hem een belletje geven wanneer we klaar waren, of dat nu dezelfde avond zou zijn of 2 dagen later, dat maakte hem niet uit. We besloten om de belangrijkste en kostbare spullen direct eruit te halen, de bus kon immers niet meer op slot omdat alles ontwricht was. Van binnen leek het wel alsof er was ingebroken. Alles lag overhoop, de keukenkastjes waren losgekomen en er was toch ook behoorlijk wat water naar binnen gekomen.

In het hotel hebben we onze spullen gedropt, verzekering gebeld en zijn gelijk naar het restaurant gegaan om wat te eten en een fles wijn te bestellen, even proosten op het leven! Daarna hebben we geld vergokt in het casino, haha! We hebben de hele avond zitten spelen voor 60 euro. Wat een dag zeg!

Je wordt aan alle kanten gewaarschuwd voor bosbranden in Australië, het laatste wat je verwacht is dat je in een heftige hagelbui terecht komt die deze puinhoop veroorzaakt, het gebeurde gewoon op een rechte weg zonder te hard te hebben gereden. Het maakt ons nog bewuster van de onvoorspelbare wegen in dit land en dat gevaar in een klein hoekje zit.  

Voor de nieuwsgierige lezer, het filmpje van de crash heb ik geüpload ;)