Verassend mooi hier

Dag 96 – Dit keer geen problemen met vliegen of bagage, we zijn netjes op tijd en hebben een keer geen vertragingen, fijn! We hebben een Uber naar het verhuurbedrijf gepakt en daar moeten we een schadeformulier invullen en kan ik het filmpje laten zien wat er is gebeurd. Als je dacht dat je in Nederland een hoop papierwerk moet inleveren, kunnen we je nu vertellen dat het niets is vergeleken bij hier. Vijf pagina’s lang!

Nadat alles administratief is afgehandeld, mogen we naar buiten om de nieuwe bus te inspecteren op beschadigingen en krijgen we uitleg over hoe alles werkt etc. Het is namelijk een ‘upgrade’ naar een 5 persoons camper, nog groter dus. O, en we gaan weer terug naar een automaat, we waren net weer gewend aan het schakelen haha. Goed, we zijn weer on the road again. We gaan nu iets meer naar het zuiden toe en komen aan in het plaatsje Huskinsson. Het was al redelijk laat dus we hebben verder niets meer gedaan deze dag behalve alles weer inrichten en de spulletjes een plekje geven.

Dag 97 – Ik had gelezen over een megawit strand genaamd ‘Hyam’s Beach’. We kunnen allebei wel een paar uurtjes strand gebruiken. We hebben niet zoveel zin meer om heel veel kilometers te maken, dus een dagje strand komt perfect uit nu.

Wat een prachtig strand zeg! Het zand doet pijn aan je ogen, je moet dus wel echt een zonnebril op om je ogen te beschermen. Niet verkeerd om hier wat tijd te spenderen, al zeg ik het zelf.

In de middag zijn we toch nog een klein stukje zuidelijker gereden naar Ulladulla. Koen had een mooie camping gevonden aan het Burrill Lake. We konden gelukkig nog een plekje bemachtigen met uitzicht op het meer, wat een mooie plek ook weer zeg! We hadden hier nooit gekomen als de crash niet was gebeurd. Letterlijk geluk na een ongeluk.

 (Onze nieuwe bus)

Dag 98 – We hadden gisteren het idee om vandaag te gaan kanoën ware het niet dat het behoorlijk bewolkt was en best een beetje fris. In plaats daarvan zijn we heel saai boodschappen gaan doen en de was. Wat wel leuk was vandaag, was dat ze al jaren in de middag vogels voeren vanuit het park. We zijn ’s middags daar dan ook even een kijkje gaan nemen. Er waren zo ontzettend veel Regenboog Lori’s en die maken me een kabaal samen zeg, tel daar de wilde Kaketoes bij op en je hebt bijna gehoorschade. Het is wel bijzonder hoor om zulke vogels te zien. Er was ook een ‘huis’ Kaketoe in een kooi die continue zei ‘Hello, how are you going?’. Echt heel grappig.

Dag 99 – Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Kijken of we vandaag dan kunnen kanoën. Het zonnetje schijnt en we besluiten eerst op aanraden van de buurman naar het strand te wandelen. Ook hier is het weer prachtig en het water is heel helder. We probeerden door het water richting de zee te wandelen omdat het er ondiep uitzag. Nadat ik toch mijn twijfels had ben ik toch maar rechtsaf geslagen en Koen hield stug vol. Hoe mooi was het om te zien dat hij steeds dieper en dieper het water inliep. Zover zelfs dat hij zijn tas omhoog moest houden omdat hij tot borsthoogte in het water was. (we hadden geen zwemkleding aan overigens) Nadat hij toch het inzicht had gekregen dat dit niet ging werken kwam hij terug gelopen. Het was ondertussen ook flink gaan waaien en we werden een beetje gezandstraald op het strand, niet erg fijn natuurlijk. We besloten daarom om terug te wandelen.

Terug op de camping waaide het zo hard dat zowel de stoelen als tafel waren weggewaaid. Kanoën gaat ‘m weer niet worden. Toen we binnen zaten zagen we onze hoog bejaarde buren stuntelen met hun buitentent en zonwering opbergen. Nadat de buurvrouw bijna weggeblazen werd door een rukwind, sprongen we snel de auto uit om te helpen. De wind werd steeds heftiger en op een gegeven moment zag ik zelfs een sloep voorbij vliegen. Hup, weer die auto uit en even helpen.

Later op de dag ging de wind een beetje liggen en zijn we weer naar het voederplatform gegaan. Koen heeft een missie, de Kaketoe laten dansen op muziek. Ik weet heb die jongen zulke rare geluiden horen maken en bewegingen zien doen dat ik moet toegeven dat hij er voor de volle 100% voor ging. Het is hem dan ook gelukt. Blijkbaar vindt de Kaketoe muziek heel leuk, hoorden we later van een van de medewerkers van de camping.

(door de harde wind waren er ontzettend veel van deze rakkers aangespoeld)

Dag 100 – Jeetje, dag 100 alweer. De tijd vliegt voorbij zeg… Na het ontbijt hebben we alles weer opgeruimd in de bus om naar de volgende bestemming te rijden, Gerringong. Je maakt er snel een zooitje van in zo’n kleine ruimte, maar het voordeel is dat het ook weer zo opgeruimd is :P. Na er bijna 3 kwartier langer over te hebben gedaan vanwege de vele opstoppingen van wegverkeer en nog steeds harde wind, zijn we dan toch veilig aangekomen.

De regio staat bekend om een aantal wijngaarden die ze hebben en dat is niet per toeval dat we hier zijn belandt, haha. Ik had op internet de wijngaard ‘Crooked River Wines’ gevonden en ze gaven hier ook proeverijen. Het zat 2,5 km bij de camping vandaan dus goed te doen om dit aan te lopen. We kwamen aan en het uitzicht was echt weer super mooi. De locatie om te proeven alleen niet. We liepen eerst bij een sjiek restaurant naar binnen en daar verwezen ze ons door naar het volgende gebouw. Dit gebouw fungeerde deels als wijnshop en deels als saai kantoor. We kregen al staande aan een balie een paar verschillende wijnen onder onze neus geschoven. Uiteraard met wat uitleg, maar nog steeds niet te vergelijken met de sommelier praatjes in een goed restaurant. Beetje teleurgesteld maar wel met 1 fles wijn rijker, zijn we weer teruggelopen naar de camping. We hebben verder vrij weinig gedaan de rest van de avond.