Eerste dagen in Nieuw - Zeeland

Dag 106 – We zijn in Nieuw-Zeeland! Voor het gemak hebben we een overnachting genomen in een hostel op 10 minuten loopafstand van het vliegveld. We waren namelijk om half 1 ’s nachts geland en we mogen ons nieuwe huis op wielen over 9 uurtjes alweer ophalen. Ook hier hebben we gekozen voor een camper, maar dit keer wel een met een toilet en douche aan boord.

Zodra we wakker zijn hebben we ons transport geregeld naar het verhuurbedrijf en eenmaal daar aangekomen krijgen we gelijk een korte uitleg over de bus, doen we een schaderapport opmaken en zijn we binnen een half uur klaar om te vertrekken. Dat ging lekker vlot.

We hebben de nodige boodschappen gehaald en zijn richting Lake Tekapo gereden. Onderweg lijkt het wel alsof we weer in Nederland zijn. De temperatuur was koud, het regende flink en de wegen en het landschap doet ons erg aan thuis denken. Hoe verder we rijden, hoe meer dat gevoel wegebt omdat we bergen met sneeuwtoppen zien.

De rit naar onze nieuwe bestemming verloopt goed en de omgeving is erg mooi. Zodra we bij de camping zijn aankomen zien we dat de camping direct aan het meer ligt. Het is echt een prachtig gezicht want het meer ligt tussen de bergen in en het water heeft zo’n bizarre blauwe kleur, dat hebben we nog nooit eerder gezien.

Tijd om de bus weer in te richten en uit te vogelen hoe alles werkt. Nou ja, we kunnen beter stellen dat we erachter zijn komen dat er dingen niet werken. Sjonge jonge hebben wij weer. De gaskachel kregen we niet aan en uit frustratie heeft Koen iets te hard op de knop gedrukt waardoor hij nu helemaal niets meer doet. Gelukkig kunnen we naar een ‘powerd-site’ zodat we onze elektrisch kacheltje aan kunnen zetten ’s nachts. En tot overmaat van ramp heb ik ook nog de wc deur gesloopt. Ik kreeg hem niet van het slot en toen raakte ik een beetje claustrofobisch in dat kleine hok. Ik sloeg iets te hard tegen de deur aan waardoor dat het slot brak, oepsie!

Dag 107 – Ik heb mijn wekker om kwart voor 6 gezet omdat ik graag de zonsopgang wilde fotograferen. Het was eventjes pijnlijk toen hij afging, maar eenmaal buiten was het de moeite waard. Eerst ben ik langs het water gaan lopen om vervolgens naar ‘Church of the good shepard’ te lopen. Een klein schattig kerkje aan de rand van het meer. Inmiddels was het al 8 uur en ben ik terug gelopen om Koen wakker te maken.

(uitzicht vanuit onze bus) 

We hebben gelijk het verhuurbedrijf gebeld om te melden dat onze kachel en daarmee ook ons warm water het niet meer doet en dat de wc-deur kapot is. De medewerkster meldde ons dat ze even ging overleggen wat ze voor ons kon doen en zou ons terugbellen. Lake Tekapo ligt namelijk op 3 uur rijden van Christchurch en we willen zeker niet zelf terugrijden en er zijn geen garages in de buurt. Daar bovenop is het ook nog eens een lang weekend i.v.m. een feestdag op maandag waardoor alle garages gesloten zijn voor de komende dagen. Even later belt ze ons op met de melding dat er een nieuwe bus wordt gebracht. Heel fijn!

We moesten om 15:00 uur paraat staan om de bus om te ruilen dus dat betekende dat we vandaag niet echt konden hiken en iets anders moesten verzinnen om te doen. Ik had gelezen dat er een hotspring was inclusief sauna’s en dat leek ons allebei een goed plan. We hebben een dag-pas gekocht waardoor we in het begin van de middag al even lekker konden ontspannen in de zwembaden. Om 2 uur gingen we terug naar de camping om de boel weer in te pakken zodat we straks alles kunnen overgooien.

Nou bus nummer 4 is in ons bezit voor de komende 2 weken, getest en wel kunnen we weer de bus inrichten, eten we even wat en gaan we daarna weer terug naar de hotspring om daar tot sluitingstijd te verblijven.

We moeten nog wel een tijdje wakker blijven want we hebben een tour geboekt om 1 uur ‘s nachts bij ‘ Dark Sky Project’. We gaan een planetarium bezoeken boven op Mount John en hopelijk veel sterren spotten. Dit kan natuurlijk alleen maar als het weer het toelaat en aangezien het best wel bewolkt was geworden in de loop van de dag, hadden we er een hard hoofd in. Omdat het weer hier heel onvoorspelbaar is, krijgen we 20 minuten voor aanvang pas te horen wat de te verwachten weercondities zullen zijn op de berg. We werden netjes op tijd opgepikt en bij het verzamelpunt kregen we te horen dat het zicht maar 30% is en de wolken zullen toenemen. We kregen de optie om het morgen weer te proberen of ons geld terug. Dit is voor mij echt een bucketlist dingetje en ik wilde speciaal naar deze plek toe om deze tour te doen, we besluiten om om te boeken naar morgen.

Dag 108 – We hebben heerlijk geslapen in de bus, allebei ons eigen dekbed (en niet zo’n gaar plastic slaapzakje als in Australië) en het was lekker warm met de kachel aan. We voelen ons fit en gaan na het ontbijt Mount John beklimmen. De hike duurt ongeveer 3 uur heen en terug maar de eerste paar honderd meter moeten we al gelijk flink klimmen. Het gaat ons goed af, halen her en der wat mensen in (gelukkig zijn we ondanks de extra kilo’s toch nog fitter dan andere mensen) en bereiken de boomgrens. Zodra we die uitlopen staat er een flinke wind op ons te wachten. Man, man, man, we waaien bijna uit ons hemdje! Op de top worden we beloond met een supermooi uitzicht waarvan Koen ineens herkende dat ‘The Lord of The Rings’ zich hier hebben afgespeeld. We nemen een kleine break in het café van de sterrenwacht en beginnen daarna aan onze daling. Dit schijnt nog 2 uur in beslag te nemen.

De wind is nog steeds niet gaan liggen, maar omdat we uitzichten zo mooi zijn, wilde Koen toch proberen om een stukje vast te leggen met de drone. Daar kwam hij snel van terug toen hij half werd weggeblazen en de drone zelfs op de sportstand moeite had om weer terug te keren naar ons. Later toen we iets om de berg heen gelopen waren, ging het iets gemakkelijker. Jullie moeten nog even wachten op de beelden maar hier alvast wat foto’s :)

Nieuw ronde, nieuwe kansen. Het ziet er al helderder uit dan gisteren dus we hebben goede hoop. We krijgen te horen dat eerder deze avond het zicht 100% was maar dat het inmiddels verslechterd is naar 60%, waarschijnlijk wordt dat iets minder. We krijgen weer de optie om om te boeken maar besluiten nu wel naar boven te gaan, op hoop van zege! We krijgen een extra dikke jas mee want het waait wel flink boven (dat hadden we vanmiddag al ondervonden) en een rood lampje. Wit licht verstoort namelijk je zicht, het duurt ong. 20 min. voordat je ogen weer gewend zijn aan het donker en wit licht verstoort de onderzoeken die boven op de berg worden gedaan.

Ze hebben 4 koepels met daarin grote telescopen. Als het erg bewolkt wordt kunnen de astrologen de grootste niet meer gebruiken en mogen wij een kijkje nemen, er is dus nog een back-up plan. Als eerste staan we op het dek voor het cafe en krijgen we heel veel info over verschillende sterren wat ze zijn en hoe ver de sterren van ons vandaan verwijdert zijn. De dichtstbijzijnde ster bevind zich op 8 lichtjaren van ons vandaan, bizar om dat te beseffen, ik was toen 21! Zo gek.. Het is overigens niet zo dat hoe feller de ster, hoe dichterbij ze zijn. Het heeft namelijk ook met de grootte te maken van de ster waardoor je ze feller ziet.

Dan mogen we zelf ook door 2 telescopen heen kijken. De een is gericht op Orion en de ander op sterrenstelsel die alleen vanuit het zuidelijk halfrond te zien is, een soort melkweg alleen dan veel verder weg. Daarna betrekt het en verdwijnen bijna alle sterren achter de wolken. Ook breekt er een beetje paniek uit bij het personeel omdat er een flinke wind komt opzetten. Helaas krijgen we te horen dat de tour halverwege wordt afgebroken om onze veiligheid te kunnen garanderen en krijgen we de helft van ons geld terug. Wat een domper maar ja, de natuur doet wat ze zelf wil.