Natuur en weer extreme cultuurverschillen

Dag 50 – We verruilen het eiland voor een dorp in de bergen. Je hebt in het noorden van Sulawesi verschillende national parken. 1 Waar Tarsiers en Cuscus beren leven (Tangkoko-park) en de ander is een gebied met verschillende vulkanen die je kunt beklimmen (Tomohon). Ik wilde heel graag de Tarsiers zien alleen heb ik blijkbaar de 2 verschillende gebieden door elkaar gehaald. Ik had namelijk een bungalow in Tomohon geboekt, lekker onhandig want de 2 parken liggen op 2 uur rijden van elkaar. Ach nu moeten we maar het beste uit Tomohon halen.

Als we de boot terugpakken naar Manado zien we onderweg nog een dolfijn! Wat een bonus dat we dat nog zien. :D Eenmaal aangemeerd pakken we een Grab richting Tomohon, dit is een klein uurtje rijden. Toen we aankwamen zagen we een meisje bij de receptie staan die net ook bij ons op de boot zat. Hadden we dat maar geweten, dan hadden we kunnen carpoolen. We raakten gelijk aan de praat en zo kwamen we erachter dat ze Margaux heet en uit Frankrijk komt. Ze reist momenteel alleen en ze vroeg gelijk of we misschien met haar een tour wilden doen omdat de kosten dan minder worden. Dat vinden we natuurlijk helemaal niet erg en even later komt ze naar ons toe om te zeggen dat 2 andere Nederlanders die zij eerder had ontmoet ook heel toevallig op dit resort zijn en dezelfde tour als ons willen doen morgen. Mooi, wordt het nog goedkoper.

In de middag zijn we met z’n drieën naar een hotspring gegaan. Het was even zoeken, want ook de chauffeur was hier nog nooit geweest maar man, wat was dit prachtig! Er waren 2 hotsprings waarvan je in 1 niet kon zwemmen (lees te heet), het stoom kwam eraf en de ander was heerlijk warm. Het was onwijs groen en het uitzicht op de rijstvelden maakten het alleen maar nog mooier.

Tijd om weer terug te gaan, het is immers nog een uur terug rijden en we waren inmiddels ook wel een beetje klaar met alle locals die met ons op de foto wilden. We lijken soms net celebrity’s. Terwijl ik de Grab-app open, zie ik dat hier helemaal geen Grab’s rijden! Oh oh, en ze spreken hier nauwelijks Engels en taxi’s zien we ook niet voorbij komen. Het enige wat hier rijdt zijn blauwe ‘Mikrolet’ busjes, half vergane ov-busjes die soms hun muziek zo knetterhard aanzetten dat je acute gehoorbeschadiging oploopt en dat alles om je aandacht te trekken. Nou laten we dat maar proberen dan, lang leve de snelcursus Bahasa die Koen heeft gehad, hierdoor weten we dus wat het kost en mogen we meerijden. In de veronderstelling dat we met deze bus naar Tomohon zouden rijden, werden we prompt in het dichtstbijzijnde stadje uit de bus gegooid en moesten we blijkbaar overstappen op een andere bus. Het nadeel van deze bussen is, ze rijden pas weg wanneer hij vol zit. Dat kan soms heel lang duren….. Wij zaten inmiddels al een half uur te wachten en toen was ons geduld op en besloten we toch maar alsnog een Grab te pakken want hier reden ze gelukkig wel. Wat een avontuur!

Dag 51 – We werden lekker op tijd wakker (6 uur) en ons ontbijtje werd bij onze bungalow gebracht. We konden daardoor heerlijk op onze veranda wakker worden met alle rustgevende geluiden om ons heen. Om 8 uur moeten we paraat staan bij de receptie om de tour te starten met een bezoekje aan de ‘extreme-market’. Hier zouden ze naast de gewone groente, fruit en bloemen ook bijzonder vlees verkopen. Zeg maar het vlees wat je niet bij ons in de schappen vindt.

Nou zet je schrap, ik bespaar jullie nu namelijk niet de heftige foto’s.

Zoals je kunt zien zie je naast de varkenskoppen ook honden, ratten, vleermuizen en walvishaai (illegaal) liggen. Even verderop zaten in hele kleine kooien teveel honden en katten opgepropt, hun lot af te wachten tot zij ook op de toonbank komen te liggen. Een kat was zo hard aan het miauwen dat mijn hart brak. Het slachtingritueel in Toraja kon ik beter handelen dan dit. Het is heel naar om te zien omdat wij het als huisdieren beschouwen maar hier zien ze het gewoon als voedsel. We stonden bij een kraampje te kijken hoe een hond werd bereidt en zagen zo de darmen eruit getrokken worden. De darm klapte open en Margaux werd verrast met wat hondendrollen die haar kant opvlogen, ieuw! Naast al deze dieren zouden ze op sommige dagen ook apen en slangen verkopen, maar die hebben wij (gelukkig) niet gezien. Oh ja en ik heb het nog niet eens over de lucht gehad, gadverdamme. Het is zo’n gore lucht wat daar hangt, toen we in de bus zaten roken we helemaal naar die vieze vleeslucht.

Nou op naar het leukere deel van de dag, we gaan de Lokon vulkaan beklimmen. Het bijzondere van deze vulkaan is dat de krater verzakt is. De krater bevindt zich dus niet op de top maar aan de voet tussen de Lokon en Empung vulkaan in. Dit ligt op ongeveer 1200 m. hoogte en schijnt een redelijk gemakkelijke klim te zijn. Ook hier worden we getrakteerd op een mooie wandeling naar boven over de ‘lava rivier’. Een pad wat is gevormd door de verschillende lavastromingen. Eenmaal op de kraterrand kon je goed naar beneden kijken, hier moet je absoluut niet invallen want de kans is vrij klein dat je hier weer levend uitkomt. Zo was er dus een tijdje geleden een toerist die zijn intialen in stenen wilde neerleggen. Dat was hem gelukt alleen hij is wel mooi gestorven vanwege alle gassen die hij daar beneden heeft ingeademd. Af en toe waren er flinke rookpluimen te zien en je zag ook op bepaalde stukken knalgeel gesteente. Coole ervaring!

Op de terugweg zijn we nog gestopt bij House of Hello Kitty voor een lunch, dit mierzoete café heeft z’n beste tijd wel gehad, en hebben we de tour afgesloten met een bezoekje aan een waterval.

In de avond hebben we Margaux uitgenodigd om met ons een hapje te gaan eten. Op aanraden van de eigenaar van het resort zijn we naar Alang Alang gegaan om zogezegd een ‘fine dining experience’ mee te maken. Nou deze ‘fine dining experience’ was voor een heel fijn prijsje :P we waren nog geen 20 EUR kwijt met z’n drieën.