House on wheels

Dag 70 – We zullen Cairns vandaag verlaten met ons eigen vervoer, beter gezegd we verlaten Cairns vandaag met ons huis op wielen. Hierbij presenteer ik jullie ons onderkomen voor de komende weken:

Mooi he?! Het is best spannend want ik heb nog nooit links gereden en ook nog nooit met zo’n grote auto dus dat zal wel even wennen zijn. Na een wat summiere uitleg van de dame bij het verhuurbedrijf, zijn we vol enthousiasme de bus ingesprongen om naar Cape Tribulation te rijden. Dit ligt ten noorden van Cairns. We hebben een campingplaats voor 2 nachten gereserveerd zodat we daar op ons gemakje onze route kunnen uitstippelen.

Om bij Cape Tribulation te komen moet je eerst ongeveer 3 uur rijden en met een pont de Daintree rivier over. Dit is onze duurste overtocht ooit geweest op een pont. De schade was bijna 20 euro voor een retourtje terwijl je nog geen minuut op de pont stond, belachelijk! Na onze rip-off konden we onze weg vervolgen en dit was mooi. Weer compleet anders dan wat we vanaf Cairns hadden gezien. Voor de rivier had je grote uitgestrekte vlaktes wat gescheiden werd door kleine beekjes, de één wat groter dan de ander. Ik heb zelfs vanuit de auto 2 grote krokodillen op een zandbank zien liggen! Na de rivier liep de weg door het regenwoud heen. De campervan werd gelijk goed getest in de bergen en hij heeft ons veilig naar de camping gebracht.

Tijd om de spulletjes uit te stallen want het was al donker aan het worden. We hebben onze eerst maaltijd bereidt, bloemkool met aardappeltjes en een lekkere Australische steak! De rest van de avond hebben we in het café van de camping gehangen en het spel ‘Shit Happens’ gespeeld. Het plan was onze route uitstippelen, maar we zitten zo afgelegen dat we geen bereik hebben met onze telefoons. Wie had dat gedacht van Australië?!

Dag 71 – De nacht is goed verlopen afgezien dat we altijd ’s nachts eruit moeten om te plassen en we geen wc in de bus hebben zitten. Dat gaat nog een dingetje worden :|. Na het ontbijt zijn we de auto ingestapt om te tanken (het enige tankstation in de omgeving ligt op 20 minuten rijden van de camping) en we hebben een korte trail gelopen door het regenwoud. Bij de ingang kwamen we een ander stel tegen die net klaar waren. Toen ze ons gepasseerd hadden hoorden we ze roepen ‘watch out for the black snake!’ ehh, oké dat begint goed. Uiteindelijk viel het allemaal mee en hebben we niet veel anders gezien dan vogels en kleine hagedissen.

Daarna zijn we doorgereden naar Cape Tribulation viewpoint. Hier kruisen 2 UNESCO Werelderfgoedlijst plaatsen elkaar, namelijk Daintree Rainforest en het Great Barrier Reef. Dit geeft een prachtig mooi zicht, kijk maar :) ……….

Eenmaal terug op de camping, hadden we ineens buren. Glenn een Australier maar woont al 10 jaar in Canada en Jocelyn uit Canada. We waren uitgenodigd om spelletjes te komen spelen bij hen. Koen heeft zowaar zitten kaarten!! We hebben aardig wat tips gekregen want zij zaten bijna aan het einde van hun trip door Australië en gingen door naar Azië waardoor wij hen ook tips konden geven. De bizarre Toraja verhalen heeft hun interesse gewekt hoor, haha.

Dag 72 – We gaan opzoek naar krokodillen. Ik heb er dan al 2 vanaf een afstand in een flits mogen zien, maar ik wil ze toch wel graag van dichterbij bekijken. Hopelijk hebben we geluk, sowieso hebben we vanochtend al de bijzondere Cassowary gezien, een grote vleugelloze vogel.

De krokodillentoer begint met het verhaal dat je ontzettend voorzichtig moet zijn rondom de wateren in Noord-Australië. Zo was er een paar jaar geleden nog op het strand, vlakbij waar de toer begon, een half aangevreten lichaam gevonden. Of we daarom vooral geen gekke manoeuvres willen uithalen en zeker onze handen binnen boord willen houden, ayay captain!

De omgeving was weer super mooi en we hebben uiteindelijk 2 krokodillen gezien. Een vrouwtje die aan het broeden was en goed verborgen lag tussen de mangrove en een mannetje van ongeveer 3,5 meter op een zandbak die we goed konden aanschouwen. Heel cool! Dit was volgens hem nog een kleintje, hoe noordelijker je gaat, hoe groter ze worden. Ze kunnen zelfs 6 a 7meter worden!!

Onze weg vervolgt naar de Atherton Tablelands ter hoogte van Cairns. We maken een tussenstop bij het verhuurbedrijf om wat kleine mankementen te laten fixen en rijden dan de Tablelands in. De natuur is om de zoveel kilometer weer compleet anders. Onze overnachting is bij een boer op zijn terrein waarbij het net lijkt alsof je in de outback bent. Het rode grond de uitgestrekte vergezichten en weinig verkeer. We zijn net voor zonsondergang gearriveerd en zien langzaamaan de Melkweg tevoorschijn komen. Alweer… wow!

Dag 73 – Hoera, er is een veulentje geboren vannacht! Ik dacht de dag ervoor nog, ‘zo dat is een dikkertje’ haha maar blijkbaar stond de merrie dus op klappen. Ondanks dat ik niet de voorliefde voor paarden deel zoals Deborah, kon ik het niet weerstaan om een hoop foto’s van het nog wankele beestje te maken. Wat schattig zeg! En ik moet zeggen het heeft ook wel iets unieks om vanuit ons bed paarden te zien.

Na 100 foto’s is het tijd om te gaan. We gaan naar de Emerald Creek Falls. Volgens de boer was het 15 minuten rijden maar ik denk dat hij 15 kilometer bedoelde of wij hadden het verkeerd verstaan (ze praten vaak zo onduidelijk en snel hier dat je de helft niet begrijpt). De weg er naartoe was best heftig. Het was onverhard en het verbaast ons dat de schroeven van de keuken niet uit de kastjes zijn komen zetten. Alles trilde als een gek. Onderweg kwamen we een verlaten auto tegen een Koen wilde graag even kijken of hij nog iets eruit kon meenemen wat wij konden gebruiken. Bijna alles was er al uitgehaald en toen vond hij toch nog een dingetje die hij wilde hebben, de sigarettenaansteker, daar kon hij wel iets moois van maken. Nieuw project voor Koen dus de komende dagen!

De waterval was erg mooi en de wandeling er naartoe was gelukkig niet al te zwaar.

Bij onze overnachtingsplaats hebben we nog meer bijzondere beesten gespot. Je had een beekje waar vogelbekdieren leven en die moesten we natuurlijk even aanschouwen. Wat een grappige maar schuwe beestjes. En ’s avonds toen we aan het koken waren liepen er kangaroos, bandicoots en kalkoenen rond. Later kwamen de possums ook nog even kijken  Ze hadden een speciale voederplaats gemaakt en de bak met pinda’s stond er klaar om ze te voeren. Je begrijpt natuurlijk wel dat die hele bak al snel leeg was nadat we hadden ontdekt dat je ze uit de hand kon voeren. Wat een schattige beesten.